Нуриза Өмүрбаева

Нуриза Өмүрбаева жана анын чыгармачылыгы тууралуу

Токтогул районунун Кызыл-Туу айылында 1985-жылдын 19-сентябрында туулган.

2003-жылы Мүлкүбат атындагы орто мектебин, 2008-жылы Кыргыз Улуттук университетинин кыргыз филология факультетин аяктаган.

2008-жылы «Айыл ажары» гезитинде кабарчы болуп иштөө менен эмгек жолун баштаган. Учурда Кыргыз Республикасынын мамлекеттик архив агенттигинин жетек-төөчү адиси.

Анын бир катар чыгармалары мезгилдүү басма сөз беттеринде, айрымдары «Саамалык», «Алманын мөмөлөрү», «Много языков один мир» альманахтарында жа-рыяланып келет.

2004-жылдан бери чыгармачыл жаштардын республикалык «Нурборбор» коомдук бирикмесинин жана «Калемгер» адабий клубунун мүчөсү.

Ч.Айтматов атындагы эл аралык фонду тарабынан уюштурулган «Дебют – 2008» жайкы мектебинин проза жанрынын жеңүүчүсү. 2009-жылы «Много языков один мир» конкурсунан поэзия жанры боюнча 3-орунду алган.

2010-жылдан Кыргыз Республикасынын Улуттук жазуучулар союзуна мүчөсү.

 Уикипедиядан алынды

Аз сүйлөп, көп жазган акын кыз

Ырлар

ЧАКЫРАТ УЛУУ ТООЛОР

Жүрөгүм уйгу- туйгу,
Жүрөмүн келбей уйку,
Болду эми чыдай албайм,
Жаныңа азыр жетем,
Жашырбай, төкпөй- чачпай,
Баарысын айтам дагы,
Көл бойлоп басып кетем.

Жок, жок, жок барбай калдым,
Кылымдар келе жаткан
Кыздардын намысына,
Кетиргим келбей доону,
Керилип турган жээкте
Караймын Ала- Тоону.

Былк этпес көркөм тоолор
Чакырат бийиктикке,
Баамчыл боло көр деп,
Балдарды жигиттикке,
Кыздарды бийиктикке,
Чакырат улуу тоолор.

БИР ТОГОЛОК КАР

Кайтар кезде, сабак бүтүп мектептен,
Карды кармап тураар элең камынып.
Өтөр элем, мен жаныңдан шашыла,
Жука жааган жаңы карга чалынып.

Кирээр маалда, коргонумдун ичине,
Уруп ийсең бир тоголок кар менен.
Отту кошуп тоголоктоп койгондой,
Оорубастан ысый түшчү бар денем.

Бир тоголок кар деп жүрсөм жаңылып,
Бир тоголок сүйүү менен урупсуң.
Эстебестен азыр мени жазында,
Ээрип кеткен карга окшотуп унуттуң.

ЖАМГЫР ҮНҮ

Жүрөмүн күндөр өтүп зымыраган,
Жүрөгүң муздак белем жылыбаган.
Сырымды көөдөндөгү козгоп турат,
Сырттагы жамгыр үнү дыбыраган.

Ынагым өзүн жалгыз сезбесин деп,
Ырымды жамгыр үнү чакыргандай.
Жашоомо бир көрүнүп кайра кеттиң,
Жарк этип тээ көктөгү чагылгандай.

«Бири кем дүйнө» делет мунун баары,
Билемин өчкөн чырак жанып кетпейт.
Сендейден дагы далай чанса дагы,
Сеземин жамгыр мени чанып кетпейт.

ЖАПЫЗ ТАМ

Биз сүйлөшүп турган кезде шатырап,
Жамгыр неге куюп берди капыстан.
Көптөн бери ээсиз турган аңгырап,
Көзгө урунду оң жактагы жапыз там.

Ойлор бирдей чыгып калып жүр дедиң,
Ойлонбостон ээрчий бастым артыңан.
Сүйүп жүзүм тике карап көзүмө,
«Сүйөм» десең сөз табалбай аптыгам.

Башка жерден болбоочудай айтууга,
Неге сүйүүң жапыз тамдан билгиздиң.
Жайдар мүнөз ачык көңүл анан да,
Жамгыр жууп кеткен өңдүү кирсизим.

«Сүргүм келет бул өмүрдү бирге»— деп,
Сүйүүңдү айтып көңүлүмдү ийиттиң.
Бул бакыттын ээси кылган жапыз там,
Буранадан, мунарадан бийиксиң.

СЕЗИМ КҮҮСҮ

Жалаң эле сен жөнүндө ыр жазып,
Жан адамга сездирбестен сыр катып.
Сени ойлоп кыштын узак түнү өттү,
Сени ойлоп жайда кыска таң атып.

Салыштырып сага жайдын ак таңын,
Сагынамын күндүн ысык аптабын.
Саамай чачым агаргыча күтөйүн,
Жарык берчи, болуп күйгөн ак шамым.

Жол көрсөтчү, үмүтүмдү улачы,
Жол улаштай жомогумду сурачы.
Терип келип кайрыктарын ободон,
Сага деген сезим күүсүн курачы

ЫСЫК-КӨЛҮМ

Тартуулап эргүү, жыргал Ысык-Көлүм,
Кошкондой болдуң өмүр өмүрүмө.
Жаныңдан чыккыс болуп калбас белем,
Жакканда бир уулуңдун көңүлүнө.

Коштошуп кетээримде үйдүн ээси,
Колумду кысып айтты келип тургун.
Төрүндө Ысык-Көлдүн ушулардай,
Төрөлбөй калганыма кейип турдум.

СҮТАК ҮНҮ

Сүт ак деп, сүттүн өңүн ажыратып,
Тынымсыз сайрап бир куш безеленет.
Калп айтып түбөлүктүү жубайына,
Кайгысын ырга айлантып алган дешет.

Сүт ак деп чын билгенин айтса дагы,
Жубайы кайрылбастан кеткен экен.
Чындыкка ишене албай соңку кийин,
Белгисиз алыс жакка безген экен.

Сүтактын муңун тыңшап аяп кетем,
Сезимим ушунчалык жаралуубу?
Күйүттөн кушка айланып учуп кеткен,
Сүйүүсү жаш келиндин аялуубу?..

КЫЗГАНУУ

Ачылды бейм,
Чалкып жаткан, Көлдү көрүп көңүлүң.
Көргөн сайын көңүлүңдү сергитээр,
Көл эмесмин мен ошого өкүндүм.

Көпкө турдуң,
Айды карап, алда кандай суктандың.
Асман жерди ажарына чыгарган,
Ай болбой мен калганыма муңкандым.

Сезимталсың,
Айга, Көлгө суктанган.
Сезимталмын,
Сени алардан кызганган.

БАРБАЙ КАЛДЫМ, АПА БЫЙЫЛ АЙЫЛГА

Барбай калдым,апа быйыл айылга
Бүтпөй ишим моюнума жүктөлгөн.
Көзүңүздү мээрим төгүп тиктеген,
Көрчү болдум, кээ күндөрү түштөрдөн.

Барбай калдым апа быйыл айылга
Көр пенделик мени буттан тушаган.
Эч кимди укпай өзүмө-өзүм бий болгон,
Эрке талтаң, ойноок кезим узаган.

Барбай калдым, апа быйыл айылга
Балалыгым өткөн бир кез жомоктой,
Сыр алдырбай жүрөм күндүз, кечинде
ыр жазам да ыйлап алам шолоктой.

Барбай калдым, апа быйыл айылга.

СҮЙӨМ ДЕП ЖИГИТ…

Тумчугуп турам, кең дүйнө мага тар болуп,
Тунжурап жүрөм, сүйүүңө сенин зар болуп.
Көп эле мени бушайман кылбай айта көр,
Көзүңдү кыссаң түшүнбөй калдым дал болуп.

Уурданып жазсам атыңды кумга жашырып,
Урунат жээкке түрүлүп толкун жазылып.
Жүргөндө эми сүйүүдөн азап тартпайм деп,
Жүрөгүм бул саам калбаса экен жаңылып.

Өзүмө батпай көл бойлоп басам сырдашып,
Өзгөртпөй өңүн көл жатат чалкып, сыр катып.
Сүйүнүп сүйүү ырларын жазып алайын,
Сүйөм деп жигит жыргатып койчу жыргатып.

* * *

Жакшы дедим, жаман дедим, иргедим,
Ак караны ажырата билбедим.
Үмүтүмдү көп алдаттым, а өзүм,
Ишеничин актай алдым кимдердин?

Кимдер жеңди, мен кимисин жеңе алдым?
Кастын эмес достун балким кеги арбын.
Курбулукту жектеп жүрөм, а өзүм
Кимге кандай курбу болуп бере алдым?!

Кайгы шаңы катар жүргөн бул жолдун,
Кай күнүндө кимдер менен бир болдум.
Мени көптөр таштап кетти үн-сөзсүз,
Мен да унчукпай унуткарып тим болдум.